Gisteren heeft onze Kwibus zijn 1ste verjaardag gevierd (haha). Boven ons woont een langhaar teckeltje van 5 maanden en die twee zijn dikke vriendjes. Maar afgelopen jaar: tja, wat kun je daar over vertellen. Kwibus kwam bij ons toen hij 9 weken was. Gelijk veel kraamvisite gehad. En ook direct op school.

Het heeft vrij lang geduurd voordat hij zindelijk was. Tot ongeveer 16 weken. Wat we van een teckel (en ook op school) niet verwacht hadden deed hij het boven verwachting zeer goed. Veel bewondering voor de zeer goed luisterende Kwibus en applaus als hij als enige de training goed deed. Maar zoals een eigenwijze teckel waarschijnlijk eigen is luisterde hij zodra we het oefenveld af waren voor geen meter meer. Ik weet niet hoe het met zijn broertjes en zusjes gaat, maar volgens ons is hij kampioen snel vreten. 20 seconden en hij is luid boerend klaar. Verder is het een alles eter. Een stukje banaan, appel, mandarijn, aardbei, meloen, noem maar op. Zelfs een uitje gaat erin. Maar dik is hij gelukkig niet. Je voelt zijn ribbetjes heel goed zitten. Ook zijn we al een paar keer naar de dierenarts geweest, omdat hij dus niet van de schone kousen af kan blijven. Braakmiddel hielp alleen de eerste keer. Braaf kwamen de kousen er uit.  De tweede keer moesten we helaas wachten tot 2 dagen later en toen bleek er ook nog een sok van 2 weken oud erbij te zitten. En als klap op de vuurpijl heeft hij op kerstavond een speelgoed muis van de kat opgegeten. Gelukkig lag die twee dagen later in de bench.

Al bij al is het wel een heel vrolijk opgewekt hondje dat ook op straat de nodig sjans krijgt. Maar het is ook een mooie jongen. Regelmatig vragen mensen ons of ze hem mogen aanhalen of je ziet ze lachen en wijzen zo van: oh wat een leuk beestje. En lopen dat hij kan. Zeker nu we in Limburg in het Heuvelland wonen helpt hij mij de heuvels op. Maar hij moet daarna wel in bad. We zijn nog steeds erg blij met hem en hopen lang veel plezier van het te hebben.